Τοποθεσία της έκθεσης: Iris and B. Gerald Cantor Exhibition Hall, δεύτερος όροφος
Προεπισκόπηση για τον Τύπο: Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου, 10 π.μ. - μεσημέρι
Στο απόγειό της από τον 8ο έως τον 7ο αιώνα π.Χ., η Ασσυριακή Αυτοκρατορία ήταν η κυρίαρχη δύναμη της αρχαίας Εγγύς Ανατολής και η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είχε δει ο κόσμος έως τότε, με έκταση 1.000 μίλια σε μια συνεχή λωρίδα από την Ασσυρία (σημερινό βόρειο Ιράκ) έως τη Μεσόγειο. Καθώς η Ασσυρία επεκτείνονταν, οι φοινικικές πόλεις-κράτη της Ανατολικής Μεσογείου –που βρίσκονταν επισφαλώς κατά μήκος των συνόρων της Ασσυριανής επικράτειας– αναγκάστηκαν να επεκταθούν και να ενισχύσουν τα δίκτυα θαλάσσιου εμπορίου τους προς τα δυτικά. Οι εμπορικές εγκαταστασεις κατά μήκος της βόρειας ακτής της Αφρικής και της νότιας ακτής της Ευρώπης προς το στενό του Γιβραλτάρ και πέρα απ' αυτό, στον Ατλαντικό, έγιναν αγωγοί διακίνησης πρώτων υλών, ειδών πολυτελείας, εικόνων και ιδεών μεταξύ της Εγγύς Ανατολής και της Μεσογείου.
Η έκθεση-ορόσημο, που ανοίγει στις 22 Σεπτεμβρίου στο Metropolitan Museum of Art, Ασσυρία έως την Ιβηρική, στην αυγή της Κλασικής Εποχής θα ανιχνεύσει –μέσω περίπου 260 έργων τέχνης, δανεια πό σημαντικες συλλογές στη Δυτική Ευρώπη, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τις Ηνωμένες Πολιτείες– τις βαθιές ρίζες της αλληλεπίδρασης μεταξύ της αρχαίας Εγγύς Ανατολής και των εδαφών κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου και την επίδρασή της στις καλλιτεχνικές παραδόσεις που αναπτύχθηκαν στην περιοχή. Θα γίνουν επίσης παραλληλισμοί μεταξύ των έργων της έκθεσης και των έργων της μόνιμης συλλογής του Μητροπολιτικου ΜουσειουMetropolitan Museum στο Τμήμα Τέχνης της Αρχαίας Εγγύς Ανατολής.
Σημαντική υποστήριξη παρέχεται από το ταμείο Hagop Kevorkian Fund, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, και τους Dorothy και Lewis B. Cullman. Πρόσθετη υποστήριξη παρέχεται από το ίδρυμα Anonymous Foundation και το ίδρυμα Friends of Inanna. Η έκθεση υποστηρίζεται από επιχορήγηση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Τεχνών και Ανθρωπιστικων Κλασικών Σπουδών (Federal Council of the Arts and the Humanities).
Μεταξύ των έργων που θα εκτεθούν, περιλαμβάνονται μνημειώδη γλυπτά και ανάγλυφα, αριστοτεχνικά σκαλισμένα ελεφαντόδοντα, εξαιρετικά δείγματα μεταλλοτεχνίας και πολυτελή κοσμήματα που δημιουργήθηκαν από αρχαίους καλλιτέχνες από όλη την Εγγύς Ανατολή και τη Μεσόγειο και συγκεντρώθηκαν από 41 μουσεία σε 14 χώρες.
Επισκόπηση της έκθεσης
Η έκθεση είναι οργανωμένη σε τρία κεντρικά θέματα: Η χερσαία επέκταση της Ασσυρίας από τη βόρεια Μεσοποταμία προς τα δυτικά, μέσω στρατιωτικών κατακτήσεων στις αρχές της πρώτης χιλιετίας π.Χ.. Η Φοινικική επέκταση από τη θάλασσα μέσω της ανάπτυξης εμπορικών σχέσεων και της ίδρυσης αποικιών, και η υιοθέτηση και προσαρμογή εικόνων και τεχνικών της Εγγύς Ανατολής στη δυτική Μεσόγειο. Η τελευταια αιθουσα θα παρουσιάσει έργα που αντιπροσωπεύουν τη μετατόπιση ισχύος προς τη Βαβυλώνα μετά την άλωση της Νινευή (της Ασσυριακής πρωτεύουσας) το 612 π.Χ. Θα γίνει αναφορά σε σχετικά χωρία της Αγίας Γραφής, τα έπη του Ομήρου και άλλα κείμενα που αφορούν ιστορικά πρόσωπα, τόπους, έθιμα και εκδηλώσεις που εκπροσωπούνται στην έκθεση.
Επέκταση της Ασσυρίας
Στην αρχή της πρώτης χιλιετίας π.Χ., οι Ασσύριοι βασιλείς άρχισαν να πιέζουν προς τα δυτικά μέσω ετήσιων στρατιωτικών εκστρατειών. Με κάθε νέα κατάκτηση, τεράστιες ποσότητες λαφύρων και φόρων υποτέλειας –είτε ως πρώτες ύλες είτε ως προϊόντα πολυτελείας- εισέρρευσαν στα ταμεία των Ασσυρίων. Οι πόλεις που επαναστάτησαν ή αρνήθηκαν να στείλουν φόρους υποτέλειας, υπέστησαν επιθέσεις και λεηλατήθηκαν. Μεγάλοι πληθυσμοί των κατακτημένων λαών επανεγκαταστάθηκαν βίαια από τις πατρίδες τους. Επίσημα έργα τέχνης της εποχής, που δημιουργήθηκαν για να δοξάσουν τα επιτεύγματα των βασιλιάδων, χρησιμεύουν επίσης ως πειστήρια της επιθετικής επεκτατικής πολιτικής της Ασσυρίας.
Ένα από τα πρώτα μνημειακά έργα στην έκθεση –ένα σπάνιο διατηρημένο παράδειγμα της γλυπτικής των Ασσυρίων– είναι ένα άγαλμα του βασιλιά των Ασσυρίων Ashurnasirpal II (883–859 π.Χ.). Ο Ashurnasirpal ενοποίησε το βασίλειο που άφησε ο πατέρας του, επέβαλε φόρο υποτέλειας και κατέστειλε βίαια τις εξεγέρσεις. Το άγαλμα ήταν σκαλισμένο από λιθο που πιθανον τον είχαν φέρει πίσω μετά από κάποια εκστρατεία. Μια επιγραφή με σφηνοειδή γραφή στον κορμό καταγράφει τις εκστρατείες του βασιλιά στα δυτικά, φτάνοντας ως τη «Μεγάλη Θάλασσα» – τη Μεσόγειο. Ανάγλυφα από το παλάτι του Ashurnasirpal στο Nimrud βρίσκονται στην αίθουσα Sculpture Court του Metropolitan Museum (Αιθουσα 401).
Πολλαπλές σκηνές από τα στρατεύματα του βασιλιά Ashurbanipal (668–631 π.Χ.) καθώς νικούν τους Ελαμίτες βρίσκονται σε μια ζωφόρο από το παλάτι του στην Νινευή. Οι Ελάμ, στο νοτιοδυτικό Ιράν, ήταν ένα μακροχρόνιος εχθρός της Ασσυρίας. Ο Ashurbanipal παρουσιάζεται επίσης να γιορτάζει, ξαπλωμένος σε ανάκλιντρο που φαίνεται να έχει καλυφθεί με διακοσμητικές πλάκες από ελεφαντόδοντο, παρόμοιο με τον τεράστιο αριθμό των προσαρτημάτων από ελεφαντόδοντο που μπήκαν στις αποθήκες του παλατιού ως λάφυρα ή φόροι υποτέλειας ή κατασκευάστηκαν από Ασσύριους καλλιτέχνες, εξαιρετικά παραδείγματα των οποίων θα εκτεθούν σε παραπλήσιο χώρο.
Καλλιτεχνικές ιδέες κινήθηκαν επίσης προς την αντίθετη κατεύθυνση, από την Ασσυρία προς το εξωτερικό. Η συχνή επαφή, συνήθως εχθρική, ανάμεσα στην Ασσυρία και το Ουραρτού –το βιβλικό βασίλειο του Αραράτ, που αντιστοιχεί στην σημερινή Αρμενία, Ανατολική Τουρκία, και βορειοδυτικό Ιράν– οδήγησε σε σημαντική επιρροή των Ασσυρίων στην τέχνη των Ουραρτιάνων. Η έκθεση θα περιλαμβάνει Ουραρτιανά έργα που ενσωματώνουν πολύ γνωστά μοτίβα των Ασσυρίων, όπως φτερωτά πνεύματα προστατών και ιερά δέντρα.
Αγάλματα από υπερφυσικές προστατευτικές θεότητες ανεγείρονταν συχνά στις εισόδους μνημειωδών κτιρίων στην Εγγύς Ανατολή. Στην Ασσυρία, αυτά τα αγάλματα έπαιρναν συνήθως τη μορφή ενός υβριδικού πλάσματος με στοιχεία από ένα φτερωτό λιοντάρι ή ταύρο και το κεφάλι ενός άνδρα. Αποτελούμενο από διαφορετικά πλάσματα, ένα γλυπτό ενός Άνδρα Σκορπιού-Πουλιού, από την αραμαϊκή πόλη της Guzana (η σύγχρονη Tell Halaf) στη Βόρεια Συρία, εξυπηρετεί μια παρόμοια προστατευτική λειτουργία.
Το νότιο Levant, συμπεριλαμβανομένων των βασιλείων του Ιούδα και του Ισραήλ, βρισκόταν στο νοτιοδυτικό άκρο της αυτοκρατορίας της Ασσυρίας. Υπήρχαν επίσης πόλεις-κράτη των Φιλισταίων στην ακτή και όλα αυτά τα βασίλεια αντάλλαζαν ιδέες και έργα τέχνης με τις φοινικικές πόλεις στο βορρά. Η έκθεση θα περιλαμβάνει μια επιγραφή που περιέχει τη μοναδική μη βιβλική μαρτυρία του Οίκου του Δαβίδ. Σκαλισμένα ελεφαντόδοντα από τη Σαμαρία –την Ισραηλιτική πρωτεύουσα και βιβλική πόλη του Ahab και Jezebel– έχουν φοινικική και συριακή τεχνοτροπία και αντικατοπτρίζουν την αλληλεπίδραση με τους φοινικικούς και αραμαϊκούς γείτονές τους.
Μαζικές εκτοπίσεις στην πρώτη χιλιετία π.Χ., πρώτα από τους Ασσύριους και αργότερα από τους Βαβυλώνιους, επηρέασαν τους πληθυσμούς πολλών μικρότερων κρατών εντός των αυτοκρατοριών, συμπεριλαμβανομένης της Ιουδαίας και του Ισραήλ. Ένα ιστορικό έγγραφο που περιγράφει την καταστροφή απο τον Σενναχειρείμ 46 πόλεων της Ιουδαίας, την απέλαση περισσότερων από 200.000 ανθρώπων και την απόσπαση φόρου υποτέλειας από τον Εζεκία, βασιλιά της Ιουδαίας, που αντικατοπτρίζει, σε εκπληκτικό βαθμό, τη βιβλική περιγραφή, η οποία περιγράφει τα ίδια γεγονότα με όρους επιτυχίας για τον Εζεκία, επειδή ο Σενναχειρείμ δεν λεηλάτησε την ίδια την Ιερουσαλήμ.
Φοινικική επέκταση
Οι Φοίνικες, που φημίζονται για τα πλοία τους στην Οδύσσεια του Ομήρου, ήταν επιχειρηματίες ναυτικοί και περίφημοι θαλασσοπόροι, που διεσχιζαν τη Μεσόγειο Θάλασσα με γρήγορα και ανθεκτικά εμπορικά πλοία, επιδιώκοντας την απόκτηση, σε μεγάλο βαθμό, των μεταλλικών πόρων της δυτικής Μεσογείου. Ίδρυσαν εμπορικούς σταθμούς και αποικίες σε όλη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Καρχηδόνας στις ακτές της Βόρειας Αφρικής. Οι πρώτες ύλες που απέκτησαν οι Φοίνικες μετατράπηκαν σε αγαθά πολυτελείας που ήταν περιζήτητα σε όλη την αρχαία Εγγύς Ανατολή και τη Μεσόγειο. Οι Φοίνικες καλλιτέχνες συνδύασαν επιδέξια στοιχεία από μια σειρά πολιτισμών, με το κυριότερο στοιχείο της τη χρήση αιγυπτιακών μοτίβων.
Οι Φοίνικες έμποροι ειχαν το μονοπώλιο στο εμπόριο των πολύτιμων μωβ χρωστικών που παράγονται από κοχύλια πορφύρας (η λέξη Φοινικικό προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη για το «μωβ»). Και οι Φοίνικες εισήγαγαν το φωνητικό τους αλφάβητο –ο πρόδρομος του αλφαβήτου που χρησιμοποιείται σήμερα σε όλο το δυτικό ημισφαίριο– σε όλη τη Μεσόγειο.
Οι κύριες πόλεις των Φοινίκων –η Τύρος, η Σιδώνα, η Βύβλος και η Αντιόχεια- βρίσκονταν σε μια στενή λωρίδα γης και σε παράκτια νησιά κατά μήκος της ακτής του σημερινού Λιβάνου και της Συρίας. Πλούτισαν μέσω του εμπορίου. Παρά το γεγονός ότι μια σειρά από βουνά στα ανατολικά τους χώριζε από τους Ασσυρίους, μια εγχαρακτη χάλκινη ταινία από μια αρχαία πύλη στο Balawat διαθέτει μια σκηνή που απεικονίζει ανθρώπους από την Τύρο που προσφέρουν δώρα στο βασιλιά Σαλμανασάρ III ( 858–824 π.Χ.) σε τυπικά φοινικικά πλοία που ονομάζονταν «ιπποι», λόγω των κεφαλών αλόγων στην πλώρη και την πρύμνη.
Η Κύπρος ήταν πλούσια σε κοιτάσματα χαλκού, ο οποίος αποτελούσε από καιρό ένα σημαντικό πόρο για τις δυνάμεις της Εγγύς Ανατολής. Για τους Φοίνικες παρείχε επίσης ένα σημείο εκκίνησης για διαδρομές πιο δυτικά στη Μεσόγειο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η φοινικική αποικία στο Κίτιο. Καταπληκτικά χρυσά κοσμήματα από έναν πλούσιο τάφο, που χρονολογείται από τα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ., δείχνει μια ισχυρή φοινικική παρουσία. Στο Κίτιο βρέθηκε επίσης μια στήλη με παράσταση του βασιλιά Σαργών ΙΙ (722-705 π.Χ.), που αποτελεί μαρτυρία του ασσυριακού ενδιαφέροντος για το νησί. Ο Σαργών ήταν προφανώς σε θέση να απαιτήσει φόρο υποτέλειας από Κύπριους βασιλιάδες, αν και οι αξιώσεις του για τον έλεγχο της Κύπρου αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό από τους μελετητές.
Υιοθέτηση των καλλιτεχνικών παραδόσεων της Εγγύς Ανατολής
Σε αρχαιολογικούς χώρους σε όλη τη Μεσόγειο, έχουν βρεθεί χειροποίητα αντικείμενα στολισμένα με ορισμένα δημοφιλή μοτίβα της Εγγύς Ανατολής - όπως οι σφίγγες, τα ανθρώπινα κεφάλια πουλιών, γρύπες και την «Πότνια Θηρών», μεταξύ πολλών άλλων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αντικείμενα κατασκευάστηκαν στην Εγγύς Ανατολή ή ενδεχομένως από ανατολίτες τεχνίτες κατοίκους της δύσης, αλλά συχνά κατασκευάζονταν σε τοπικό επίπεδο, από τεχνίτες που ενσωμάτωσαν τις εικονιστικα μοτιβα της Εγγύς Ανατολής στο δικό τους ρεπερτόριο.
Κατά τις αρχές της πρώτης χιλιετίας π.Χ., αναπαραστάσεις της θεάς Αστάρτης ή Ashtart της Εγγύς Ανατολής άρχισαν να εμφανίζονται σε διάφορες τοποθεσίες σε όλη τη Μεσόγειο, όπου μεταφέρονταν από τους Φοίνικες. Αυτή η θεά αργότερα θα έχει σημαντική επίπτωση στη δύση, όπου πτυχές της προσωπικότητάς της υιοθετήθηκαν στην εικόνα της Ελληνίδας θεάς Αφροδίτης.
σε Μια σειρά από πολυποίκιλα ξένα αφιερώματα βρέθηκαν σε σημαντικά αρχαία ελληνικά ιερά, συμπεριλαμβανομένης της Ολυμπίας, των Δελφών και του ιερού της Ήρας στη Σάμο. Ο αριθμός των ξένων χάλκινων και ελεφαντόδοντων που βρέθηκαν στη Σάμο –που προέρχονται από διάφορες περιοχές της Εγγύς Ανατολής και Αιγύπτου– είναι εντυπωσιακος και προσφέρει ένα παράθυρο στην πολυπλοκότητα της αλληλεπίδρασης σε αυτους τους ιερους χωρους.
Μια διάσημη αφιέρωση στους Δελφούς ήταν ένας θρόνος που δόθηκε από το βασιλιά Μίδα της Φρυγίας, στην Ανατολία. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, αυτή ήταν η πρώτη αφιερωση στο ιερό από μη Έλληνες. Έχει προταθεί ότι ενα εξαιρετικο αναγλυφο από ελεφαντόδοντο, γνωστο ως «δαμαστής λεόντων» των Δελφών μπορεί να προέρχεται ακόμη και από τον ίδιο το θρόνο. Επίσης, από τους Δελφούς προέρχονται φύλλα χρυσού, γεμάτα με σκηνεςζωων εμπνευσμένες από την Εγγύς Ανατολή, που μπορεί κάποτε να κοσμούσαν τα ενδυματα των θεϊκών αγαλμάτων: του Απόλλωνα, της αδελφής του Άρτεμης και της μητέρα τους Λητώ.
Η εκπληκτικά ευρεία διαδοση του εμπορίου κατά την περίοδο, αποδεικνύεται από μια σειρα πολλών μεγάλων, πτυχωτών οστράκων Tridacna (γιγαντιαία οστρακοειδή), διακοσμημένων με εγχάρακτες μορφές ανθρώπων και φυτών. Πιθανώς χρησιμοποιούταν ως καλλυντικά δοχεία, τα ίδια τα κελύφη τους προέρχονται από την Ερυθρά Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό. Το σκάλισμα είναι πιο πιθανό ότι έγινε στοΛεβάντες και τα παραδείγματα στην έκθεση βρέθηκαν στη Βαβυλωνία, την Ασσυρία, την Ελλάδα και την Ετρουρία.
Σε τάφους των ελίτ της περιόδου, στην Ελλάδα και την Ιταλία, βρέθηκαν αγαθά από την Εγγύς Ανατολή και τοπικά κατασκευασμένα αντικείμενα με ανατολίτικα χαρακτηριστικά, μεταξύ των οποίων και μνημειακοι λεβητες με προσαρτημένες κεφάλες ζώων στο χείλος. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα που βρέθηκε στη Σαλαμίνα της Κύπρου θα αποτελέσει ένα από τα κύρια αντικειμενα της έκθεσης. Ο Ηρόδοτος καταγράφει εμπόρους ναυτικούς από τη Σάμο που αφιέρωσαν έναν τέτοιο ακριβώς λεβητα με κεφαλή γρύπα, στο ιερό της Ήρας. Ένα άλλο βασικό δανειο της έκθεσης θα είναι αρκετά έργα από το θησαυρό του Carambolo που παρουσιάζεται σπάνια. Ο θησαυρός που ανακαλύφθηκε κοντά στη Σεβίλλη της Ισπανίας, αποτελείται από εξαιρετικά λεπτοδουλεμένα χρυσά κοσμήματα που αντανακλούν τόσο τη φοινικική όσο και τις τοπικές μεταλλουργικές παραδόσεις. Πιο πρόσφατα, η ανακάλυψη ενός τελετουργικού συγκροτήματος σε κοντινή απόσταση έδωσε στους μελετητές την ευκαιρια να κατανοησουν το κοινωνικό υπόβαθρο των εν λόγω εντυπωσιακών αντικειμένων.
Στην καρδιά αυτού του Μεσογειακού συστήματος ήταν η ναυτιλία. Η έκθεση θα περιλαμβάνει ευρήματα από τα πλοία που ναυάγησαν στα ανοικτά των ακτών της Ισπανίας, συμπεριλαμβανομένων έργων μεταλλοτεχνίας, σταθμών, ενός φοινικικού βωμού και χαυλιόδοντων ελέφαντα, χαραγμένων με τα ονόματα των φοινικικών θεών.
Βαβυλωνιακη Ηγεμονια
Μετά από τρεις αιώνες Ασσυριακού κανόνα, η Βαβυλώνα συμμάχησε με τους Μήδους του δυτικού Ιράν και επανειλημμένα απώθησε και νίκησε τα Ασσυριακά στρατεύματα, και επιτέθηκε για να καταστρέψει τελικά τη Νινευή. Ο Ναβουχοδονόσορας ΙΙ (604–562 π.Χ.) ξανάχτισε τη Βαβυλώνα σε μνημειακη κλίμακα και προσπάθησε να κάνει το όνομά του αιώνιο. Θα παρουσιαστεί μια σειρά από στήλες, που διηγούνται την ιστορία της μετάβασης της εξουσίας από την Ασσυρία στη Βαβυλώνα.
Η έκθεση θα περιλαμβάνει ένα μοντέλο της φημισμένης Βαβυλώνιας Πύλης της Ιστάρ και της Πομπικης Οδου, μαζί με πολλά πραγματικά ανάγλυφα από αυτά τα μνημεία. Η Βαβυλώνα ήταν ένα παγκόσμιο κέντρο πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά, ενώ σε όρους της Μεσοποταμίας η Βαβυλώνα ήταν μια ιερή πόλη, με ιδιαίτερη λατρευτική σημασία. Ο Ναβουχοδονόσορας της Βαβυλώνας αποτέλεσε όχι μόνο την κορύφωση της αυτοκρατορικής εποχής της Μεσοποταμίας, αλλά έγινε το επίκεντρο πολύ μεταγενέστερης παράδοσης. Ένα τμήμα της έκθεσης θα διερευνήσει αυτή την κληρονομιά μέσα από εικόνες, όπως ο Πύργος της Βαβέλ και η Γιορτή του Βαλτάσαρ, καθώς και άλλα διάσημα βιβλικά θέματα αυτής της περιόδου, όπως ο Ναός του Σολομώντα και η Βαβυλωνιακή λεηλασία της Ιερουσαλήμ.
Κατάλογος και σχετικά προγράμματα
Η έκθεση θα συνοδεύεται από πλουσια εικονογραφημένο καταλόγο, κατάλληλο για φοιτητές, ακαδημαϊκούς και το ευρύ κοινό. Το βιβλίο που επιμελήθηκε η Joan Aruz, Έπιμελητριας και η Yelena Rakic, Αναπληρώτρια Έπιμελητρια για όλο το τμήμα αρχαίας τέχνης της Εγγύς Ανατολής του Metropolitan Museum, περιλαμβάνει κείμενα από ειδικούς στην αρχαία Εγγύς Ανατολή και τη Μεσόγειο και πολιτιστικά στοιχεία από κορυφαία μουσεία, πανεπιστήμια και άλλα ερευνητικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο. Ο κατάλογος εκδόθηκε από το Metropolitan Museum και διανέμεται από το Yale University Press και θα είναι διαθέσιμος στα καταστήματα βιβλίων του Μουσείου (σκληρό εξώφυλλο, $65).
Ο κατάλογος είναι προσφορά του ιδρύματος Andrew W. Mellon Foundation, του ταμείου Hagop Kevorkian Fund και του Ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη.
Έχει διοργανωθεί μια σειρά εκπαιδευτικών προγραμμάτων που συμπληρώνουν την έκθεση. Αυτά περιλαμβάνουν προγράμματα ξεναγήσεων για παιδιά και οικογένειες, διαλέξεις, ένα πρόγραμμα Sunday at the Met και ένα εργαστήριο για εκπαιδευτικούς Κ-12. Το ακαδημαϊκό πρόγραμμα θα περιλαμβάνει ένα διήμερο συμπόσιο με κορυφαίους επιστήμονες διεθνούς κύρους στον τομέα, μια μέρα μελετητών και μια σειρά διαλέξεων από ειδικούς.
Το συμπόσιο είναι προσφορά του ταμείου Charles K. Wilkinson Lecture Series.
Διατίθεται μια ακουστική περιοδεία, στο πλαίσιο του προγράμματος ηχητικού οδηγού του Μουσείου για ενοικίαση ($7, $6 για τα μέλη, $5 για τα παιδιά κάτω των 12 ετών).
Ο Ηχητικός Οδηγός υποστηρίζεται από την Bloomberg Philanthropies.
Η έκθεση θα παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του Μουσείου στη διεύθυνση www.metmuseum.org.
Μέσα από μια σειρά από τακτικές δημοσιεύσεις σε ιστολόγια, ειδικοί θα παρουσιάζουν θέματα όπως: τέρατα, αρχαία και σύγχρονα, συμπεριλαμβανομένου του δαίμονα της Μεσοποταμίας Pazuzu και του ρόλο του στη λαϊκή φαντασία (που παρουσιάστηκε στην ταινία Ο Εξορκιστής), Επιρροές των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων στην αρχιτεκτονική της Νέας Υόρκης, η χρήση των σφραγιδοκύλινδρων στην αρχαιότητα, το χρώμα στην τέχνη και την αρχιτεκτονική της αρχαίας Εγγύς Ανατολής και αντικείμενα στη μόνιμη συλλογή του Τμήματος Αρχαίας Τέχνης της Εγγύς Ανατολής του Μουσείου που συνδέεται με την έκθεση.
Η έκθεση διοργανώνεται από την Joan Aruz, Διευθυντρια του Τμηματος Τεχνης της Αρχαίας Εγγύς Ανατολής του Μουσείου. Ο σχεδιασμός της έκθεσης έγινε από τον Michael Batista, Διευθυντή Σχεδιασμού της Έκθεσης, τα γραφικά είναι της Sophia Geronimus, Γραφιστική Διευθύντρια και ο φωτισμός οργανώθηκε από τον Clint Ross Coller και το Richard Lichte, Διευθυντές Σχεδιασμού Φωτισμού, όλοι του Τμήματος Σχεδιασμού του Μουσείου.
Η έκθεση Από την Ασσυρία στην Ιβηρική στην αυγή της Κλασικής Εποχής, η οποία επικεντρώνεται στις αρχές της πρώτης χιλιετίας π.Χ., είναι η τρίτη σε μια σειρά από σημαντικές εκθέσεις του Metropolitan Museum, με σχετικούς καταλόγους, με έμφαση στην τέχνη και περιφερειακές διασυνδέσεις κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων εποχών στην ιστορία της αρχαίας Εγγύς Ανατολής. Η πρώτη έκθεση, Τέχνη από τις Πρώτες Πόλεις: Η τρίτη χιλιετία π.Χ. από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ινδό, παρουσιάστηκε το 2003 και η δεύτερη, Πέρα από τη Βαβυλώνα: Τέχνη, Εμπόριο και Διπλωματία στην δεύτερη χιλιετία π.Χ. την περίοδο 2008-2009. Μαζί, αυτοί οι κατάλογοι αποτελούν μια έγκυρη έρευνα της τέχνης και των αλληλεπιδράσεων σε μια περίοδο τριών χιλιετιών από την αρχαία ιστορία της Εγγύς Ανατολής.
# # #
15 Σεπτεμβρίου 2014
Press resources